Archive for January, 2008

અપાર નથી

વ્યથા   વિયોગની   જોકે    હવે   અપાર   નથી
છતાંય   શાને   હૃદયમાં    હજી   કરાર    નથી

અનંત    વાટમાં    તૃપ્તિ   તરસ્તો   રહયો   છું
પરંતુ   જિંદગી    લાગી   હજી   અસાર    નથી

સમગ્ર   જિંદગી   પ્રગટેલી    એક    આશ  રહી
પ્રતિક્ષા  એની   કરી   કે,  જે  આવનાર   નથી

વમળમાં     ડૂબી    ઊભરવું     ઉમંગ   હૈયાથી
છે   વાત  રોજની   દિ  એકનો  ચિતાર   નથી

ફફડતા   હોંઠને   વાચા   નહીં   મળી   તો   શું
કહે   છે   કોણ   તમારાથી   અમને  પ્યાર નથી

જનમથી   એષણા  મૃગજળની   વચ્ચે  અટવાઈ
યુગાની   પ્યાસ  છે   તૃપ્તિ   કદી  થનાર   નથી

‘રસિક’   વ્યથામાં  વીતાવી   છે   રાત   જાગીને
પરોઢ    પાસ     છે   પો    ફૂટવાની   વાર   નથી
 

No Comments »

તારા ગયા પછી

સૂના  બધા  પડી  ગયા, તારા  ગયા પછી
ઘરના  સજેલા  ઓરડા, તારા ગયા  પછી

કેવળ વરસ્તી લૂ  રહી બળતા બપોરે ધૂપ
જોયા ન  રસ્તે  છાંયડા,  તારા  ગયા પછી

દિવસો  તમામ  વીતી  રહે, તારી યાદમાં
બાકી ન  કોઈ  ખેવના, તારા  ગયા  પછી

પલ્ટાઈ  પાનખરમાં  ગઈ,  ઋત વસંતની
મૂરઝાયા  પુષ્પ  પાંદડા, તારા  ગયા પછી

ભટકી  રહેલ    ભીડની   વચ્ચે   છું   એકલો
ક્યાંયે  મળ્યા ન છાંયડા, તારા ગયા પછી

ઝાંખા પડી  ગયા’તા ‘રસિક’ ધૂળથી રમી
ચહેરા વગરના આયના, તારા  ગયા પછી

No Comments »

મને આપ્યું

પ્રેમ    ભીંનું  વલણ  મને  આપ્યું
દર્દે   દિલનું  શરણ   મને  આપ્યું

લોહી  ટપકે  ધબકતા  દિલ સાથે
લાગણીનું    ઝરણ   મને  આપ્યું

ધોમ  તડકો   ઉઘાડા  આભ  તળે
ચાલવા  આખું  રણ  મને   આપ્યું

જિંદગી   આખી    જીવવા    માટે
મોતનું    વિસ્તરણ   મને   આપ્યું

એટલે     આમતેમ    ભાગું    છું
આ નગરનું  હરણ   મને  આપ્યું

જિંદગીના      ઉદાસ     રસ્તામાં
બંધ ઘરનું   ભ્રમણ  મને  આપ્યું

સૂર્ય આખો ‘રસિક’ના પાલવમાં
તારલાનું   કિરણ    મને   આપ્યું

No Comments »

અફસોસ એનો છે

સઘળા  મકાન   આઈના,  અફસોસ  એનો છે
પથ્થર  વડે  રમ્યા  બધા,  અફસોસ   એનો છે

મઝધારે    ડૂબવાનો   કઇં  ગમ   નથી   છતાં
સાહિલ સમજતાં કાં રહ્યા, અફસોસ  એનો છે

જે   રીતથી   એ   સજ્જ    થયા   જાણે   રૂપનાં
પારેખ  ના  અમે  હતા,   અફસોસ   એનો છે

સાથે   જે  ચાલ્યા   ખાળવા,  ખાડાં  ને  ટેકરાં
ઘર  પાસે   વેગળા  થયા,  અફસોસ  એનો છે

દ્વિધામાં  વચ્ચે   એકલો  ઊભો  ને આસપાસ
રસ્તા  કાં  આટલા   બધા, અફસોસ  એનો છે

સળગી  ને  ભસ્મ  થઈ  જતા  મારા મકાનને
જોતા ‘રસિક’ બધા રહ્યા, અફસોસ  એનો છે

No Comments »

એક ના સીધી લીટી

જીવન સાંજે  જોઈ બધી તો એક  ના સીધી લીટી
દોરી  દોરી  થાકયો એમજ  આડી  અવળી  લીટી

રસ્તા  વચ્ચે   ઊભા  ઊભા  વાટ  ઘણી  મેં  જોઈ
થાકી   છેવટ  નામને  એના  મારી    દીધી લીટી

યાદ  તમારી  એવી  રીતે  ભૂલ્યો  સમયની  સાથે
અક્ષર જાણે  ભૂંસાઈ  ગયા  ઝાંખી  ઝાંખી  લીટી

ધીમે  ધીમે    સમજી  સમજી   પ્રેમની  ધારે  ધારે 
એમ   તને મેં લખ્યો  કાગળ  નોખી નોખી  લીટી

ધોળા   ધોળા  કાગળ  લઈને  લખ્યું   એમાં  એવું
કાળા  કાળા  અક્ષર  નીચે   ઝીણી   ઝીણી   લીટી

મેં  એકી  ટશે, મુગ્દ્ય  થઈને  જોયો  તારો કાગળ
સુંદર  અક્ષર,  સુંદર  શબ્દો, સુંદર   એવી  લીટી

જોકે ‘રસિક’ની ગણના છે ના વિદ્વાનોમાં તો પણ
વાંચી વાંચી  સમજી  લીધી  અઘરી અઘરી   લીટી

No Comments »

ખાબોચિયામાં તરવાનું

એક    ખાબોચિયામાં    તરવાનું
એમાં   ડૂબી    અને   ઉભરવાનું

રંગ   સાથે    સુગંધ્  ભળવા   દો
એ  પછી   પુષ્પ  નીચે  ખરવાનું

ચાંદ, સૂરજ   બધાએ  ઊંચકીને
એકવેળા    સુદ્યી   જ    ફરવાનું

સોચના   બીજ  વાવી   નીંદરમાં
રાતને   દિ’  સપનમાં   સરવાનું

તરતા    થાકી    જરાક   રોકાયો
મોજને   એ   સમય   ઉભરવાનું

આંખમાં દિલ  વસાવી  ચકલીનું
ખુદના પગરવથી ઘરમાં ડરવાનું

ચિત્રે જાહોજલાલી   ટાંકી ‘રસિક’
રિકત   દીવાલપર    ઉભરવાનું

No Comments »

વીણ્યા કરું

બીજ   કોઈના   માટે  વીણ્યા  કરું
ફોતરા  મગફળીના   ફોલ્યા   કરું

પ્રેમ   સીમા   નિતાંત  ખાળ્યા  કરું
બોર   એકેક   વીણી   ચાખ્યા  કરું

મળ    નહિ   તું   ઉદાસ   લોકોને
હું  તો  રોયા  કરૂં, ને  જીવ્યા  કરું

સ્તબ્દ્ય   વંટોળ    વચ્ચે   સપડાઈ
હૈયું   બાળીને   રાખ   વેર્યા   કરું

પડઘા   પડશે   ભરેલ    વાદળના
મૌન   સેવીને   વાત  સુણ્યા   કરું

ધોમ  ચૈતરમાં  આંબવા  મૃગજળ
ફાળ મૃગલાથી માંગી ભાગ્યા કરું

જીર્ણ   ફાટેલ  તારા પત્ર  ‘રસિક’
ટાંકણીમાં  સતત   પરોવ્યા   કરું

No Comments »

ઘણાં હતા

એકાંતમાં   અમે   ભર્યા   ડુસ્કા   ઘણાં હતા
પડઘા  તમારી  યાદના  પડયા  ઘણાં હતા

લાબા  સમયની   દોડમાં  ભીંજાઈ  દ્યૂળથી
ચહેરા   કદાચ   એટલે   ઝાંખા  ઘણાં હતા

દુઃખની   ઘટામાં  આયખું  વીતી ગયું છતાં
સુખચેન  સાથે જીવવા  ઝંખ્યા  ઘણાં  હતા

અસ્તિત્વ  આખું આગમાં હોમીને એ પછી
વાદળ  ઉઠાવી  આભ વરસ્યા   ઘણાં હતા

ભવ સાગરે  જે  ડૂબી ગયા એમના નસીબ્
નહિંતર  એ  બૂંદ  બૂંદ તરસ્યા  ઘણાં હતા

ઠોકર  ન ખાધી ચાલતા કયારેય પણ કહીં
આરસપહાણ   પંથે   લપસ્યા   ઘણાં હતા

થાકીને  સાંજ ટાણે ‘રસિક’  બેસવું  પડયું
નહિતર વિરાટ રણ મહીં રસ્તા ઘણાં હતા

No Comments »

હજી યાદ છે મને

દિલમાં   હતો   કરાર,  હજી  યાદ  છે  મને
જીવનનો   એ   પ્રકાર,  હજી  યાદ છે  મને

મળવું   હસી   હસી  ને  વિખૂટા   થવું  રડી
એ   બાદ  ઈન્તિઝાર, હજી  યાદ   છે   મને

ખાંડાની  ધારે  ખેલ  અને  મોત સાથે  બાથ
ત્યાં   ચાલવું   ધરાર,  હજી  યાદ  છે   મને

દિલમાં   વરાળ,  હોંઠનું  ફફડી  રહી  જવું
આંખેથી    અશ્રુધાર,  હજી  યાદ   છે  મને

થાકીને    ચૂરચૂર    બદન,   મંઝિલે    જવું
ત્યાં   મળવું  બંધ  દ્વાર, હજી  યાદ  છે મને

યુગ યુગ  સુધીમાં  વિસ્તરે પળ  બેકરારની
એ  નિત્ય  ઈન્તિઝાર,   હજી  યાદ  છે મને

એ   વિશ્વને    વસાવવું,    બંનેની   ઘેલછા
બસ પ્યાર જ્યાં હો પ્યાર, હજી યાદ છે મને

બીજાને   માટે   જીવવું,  જીવી   મરી   જવું
એ  જિંદગીનો   સાર,  હજી   યાદ  છે  મને

રંગતમાં  કાં  સગંધ  ‘રસિક’  મેળવી  ગયો
એના    ઉપર  પ્રહાર,   હજી  યાદ  છે  મને

No Comments »

શબભર એવું

અશ્રુ,   પાલવ      શબભર   એવું
વર્ષે     ઝરમર      ભાદર      એવું

ડૂબવું,    તરવું,   ભવસાગરમાં
મોજા,   નૌકા,   જળચર    એવું

છેદ     ભરેલાં    જખ્મી      પગલાં
રસ્તો,   કાંટા,    પથ્થર    એવું

ચાંદ   સમું   પણ   દાગ  જરી  ના
તારું      મુખડું       સુંદર      એવું

એકલા    એકલા     લાંબા     રસ્તે
કાંટા,    જંગલ,  અજગર  એવું

જીવન   તો   બસ   અટકળ   જાણે
આશ    નિરાશા    સહચર     એવું

તારા   વિના    હો   દુનિયા   એની
સોચે  ‘રસિક’   ના  પલભર એવું

No Comments »

Next »

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.