પુષ્પ કોમળ હતાં
Jan 28th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
ધોમ તડકો હતો, ભોમ ધગતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
લૂ વરસતી હતી, આગ ઝરતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતા
સૂકા પત્તાને ખેરવતી ડાળી છતા,
અંગ પર ઘાવ કંટકના કારી છતાં
આશ ટમટમતા તારે ધબકતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
જખ્મી કાયા હતી, જખ્મી છાયા હતી,
જખ્મી ઉપવન હતું, જખ્મી જીવન હતું
આગ, પથ્થરની વર્ષા વરસતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
કયાંક તડકો હતો, કયાંક છાયા હતી,
કયાંક નફરત હતી, કયાંક માયા હતી
એવું આકાશને એવી ધરતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
ભીની ભીની સુગંધિત હવાઓ હતી,
સપ્ત રંગોથી રમતી ફિઝાઓ હતી
ધરતી લીલોતરીથી ચમકતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
એજ માળી હતો, એજ ડાળી હતી,
એજ ઉપવન ‘રસિક’ એજ કયારી હતી
નીર ધરતી પરંતુ તરસતી હતી,
ને કળી, પાંદડાં, પુષ્પ કોમળ હતાં
