“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

Archive for the 'વિલેનલ' Category

સવારે ઊગશે સૂરજ પરંતુ અત્યારે
તિમિરની રાતના વિંઝાઈ વાયરા વાતા
યુગો યુગોમાં વિપળ રાત કાળી વિસ્તારે

વિરહની રાતનો દીપક ઠરી ગયો ત્યારે
ગગનના આભલા ઝબકીને તૂટતા જોયા
સવારે ઊગશે સૂરજ પરંતુ અત્યારે

છે શૂન્ય શૂન્ય દિશાઓ ને ગાઢ અંધારે
અવાજ તમરા પશુના ને ગુંજતા પડઘા
યુગો યુગોમાં વિપળ રાત કાળી વિસ્તારે

રડી રડી અને પાલવમાં અશ્રુ શણગારે
ભરેલ વાદળા વરસીને ભીંજવે ચહેરા
સવારે ઊગશે સૂરજ પરંતુ અત્યારે

પ્રશાંત વાટમાં પગરવની આશ ધબકારે
અમીટ હામના વાદળ ઉઠાવી લીધા છતાં
યુગો યુગોમાં વિપળ રાત કાળી વિસ્તારે

કદી વિલય થશે નફરત ભરેલ અંધારા
કદીક પ્રેમના ઝગમગશે કિરણો દુનિયામાં
સવારે ઊગશે સૂરજ પરંતુ અત્યારે
યુગો યુગોમાં વિપળ રાત કાળી વિસ્તારે

વિલેનલ – ૦૧

ગલી, આંગણું, ઘર મને સાંભરે એ
હજી યાદ આવે છે રમતી હવાઓ
મને મારી માટીની ખુશ્બૂ ગમે છે

સતત યાદના વનમાં ચહેરા રમે તે
કરૂં કોઈ યાદે જરા ભીની પલકો
ગલી, આંગણું, ઘર મને સાંભરે એ

દિશાઓમાં ડમરી હજી પણ ભમે તે
હજી ધૂળના ગોટે ચહેરા સજાવો
મને મારી માટીની ખુશ્બૂ ગમે છે

બધા પ્રેમ પગલાં જે વાટે વળે તે
કે જ્યાંથી મેં પીધો સદા પ્રેમ પ્યાલો
ગલી, આંગણું, ઘર મને સાંભરે એ

પશુ ધણના રજકણથી ઉડતી દિશાએ
સજાવે છે પક્ષીથી ગાતી ફિઝાંઓ
મને મારી માટીની ખુશ્બૂ ગમે છે

વતનની કણેકણ હવાઓ, દિશાઓ
વતનની પળેપળ છે મોંઘી મતાઓ
ગલી, આંગણું, ઘર મને સાંભરે એ
મને મારી માટીની ખુશ્બૂ ગમે છે