“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

જે  માટે  રોતી  રહી  બહારો, ફરી  એ સૌરભ  પ્રસારવા દો
ખિઝાં  ઉજાડી  ગઈ  જે રંગત, ચમનમાં  એને નિખારવા દો

નથી  વિસામો  અરણ્ય  પંથે, સુમન, કળી  કે  ન પાંદડા છે
છતાં  છે કંટકનો  છાંયડો  ત્યાં, બપોર તપતી  ગુજારવા  દો

વળી  ગઈ કેડ બોજ   ખેંચી, જીવનની  સાંજે  ગયો છું થાકી
સમીપમાં ના ઉતારો  છે  પણ, કહીં  તો  એને  ઉતારવા  દો

વદન દુઃખી હો કે હોય હર્ષિત,ગમન કે હો આગમન તમારૂં
રૂદનની  આદત પડી  છે  તેથી, નયનને અશ્રૂઓ સારવા દો

મકામ છેટે,  અજાણ્યો પંથક, સમય છે ઓછો, હવે હે દોરક
જરાય   રોકો  ન  કાફલાને,  ઝડપ   કદમની   વધારવા  દો

ચમનનું  વાતાવરણ  બદલશે,  વસંતમાં   પાનખર  પલટશે,
હજી ‘રસિક’ થોડું ધૈર્ય રાખો,  સુમનને સૌરભ પ્રસારવા દો

No Comments »

બહાર  હો  કે  ખિઝાં  રાત  કિન્તુ  આવે  છે
કદી  શશી   તો   કદી    તારલા   સતાવે  છે

રકમની  જેમ  ગુમાવ્યા  મેં  બાજી  સમજીને
હવે તે કયાંથી ફરી  દિવસો  પાછા  આવે છે

તમિસ્ત્રા ખાળી મેં નિર્ભય બનીને દુનિયાની
અને   મને  જ   તું   પડછાયાથી  ડરાવે   છે

બે મીઠાં બોલથી શાતા વળે છે  મુજ દિલમાં
ભલે  તું   લાગણી  પોકળ  મને  જતાવે  છે

ગયેલી   રાતના   ઓળા   સતાવે   યાદોમાં
ન  દૂર  થાય  છે  મનમાં, ન પાસ  આવે છે

અસીમ  રંજ-સભર  ગડમથલ છે  અંતરમાં
છતાંય   ચહેરાની   રંગત  મને   છુપાવે  છે

નિરાશા  ડૂબતી  સંધ્યા  બધે   સમર્પી   ગઈ
છતાંય  આશનો  દીપક ‘રસિક’ જલાવે  છે

No Comments »

મારૂં  દિલ   એટલી   દુઆ  માંગે
ધોમ    તડકામાં    છાંયડા   માંગે

ઝેર   પીધાં   છે    ત્યારે   જાણીને
આપણા   જયારે   પારખા   માંગે

જેની   થાકીને  વાટ   જોઈ   રોજ
આજ  દિલ  એને  ભૂલવા   માંગે

કોણ    રોકી   શકે    છે   તેઓને
ચાલનારા    જો    ચાલવા   માંગે

એની કિસ્મતનું રોવું છોડ ‘રસિક’
રણની   વચ્ચે   જે  ઝાંઝવા  માંગે

No Comments »

મારી   નજરોથી   તને   દૂર   હટાવી   લેવું
જાણે  સૂરજને કહીં  ધુમ્મસમાં  છુપાવી લેવું

મર્મ જીવનનો  હવે  એજ છે  જગમાં  આજે
આતમા   વેંચી  બદન  મારે   બચાવી  લેવું

તારી   યાદો   બધી   અશ્રૂથી  સમેટી  લેવા
દિલના જખમો બધા દામનમાં છુપાવી લેવું

કોઈ  ના  પ્રેમ  કરે   દ્રેષની  આ  દુનિયામાં
હાથમાં   એટલે    પથ્થરને     ઉઠાવી   લેવું

જિંદગીભરનો   હો  સંગાથ   ફકત  એનાથી
કોઈથી  જયારે  કદમ  સાથ   મિલાવી   લેવું

આજ   મારૂં  કાં  નગર  જોઈ  મને એ  લાગે
એક   વેરાન   કહીં   વગડો   વસાવી    લેવું

કંટકો   આપી  ગયા  રંગ  ‘રસિક’  લોહીનો
હાથને   મોંઘું    પડયું   પુષ્પ    ઉઠાવી   લેવું

No Comments »

વ્યથા   વિયોગની   જોકે    હવે   અપાર   નથી
છતાંય   શાને   હૃદયમાં    હજી   કરાર    નથી

અનંત    વાટમાં    તૃપ્તિ   તરસ્તો   રહયો   છું
પરંતુ   જિંદગી    લાગી   હજી   અસાર    નથી

સમગ્ર   જિંદગી   પ્રગટેલી    એક    આશ  રહી
પ્રતિક્ષા  એની   કરી   કે,  જે  આવનાર   નથી

વમળમાં     ડૂબી    ઊભરવું     ઉમંગ   હૈયાથી
છે   વાત  રોજની   દિ  એકનો  ચિતાર   નથી

ફફડતા   હોંઠને   વાચા   નહીં   મળી   તો   શું
કહે   છે   કોણ   તમારાથી   અમને  પ્યાર નથી

જનમથી   એષણા  મૃગજળની   વચ્ચે  અટવાઈ
યુગાની   પ્યાસ  છે   તૃપ્તિ   કદી  થનાર   નથી

‘રસિક’   વ્યથામાં  વીતાવી   છે   રાત   જાગીને
પરોઢ    પાસ     છે   પો    ફૂટવાની   વાર   નથી
 

No Comments »

સૂના  બધા  પડી  ગયા, તારા  ગયા પછી
ઘરના  સજેલા  ઓરડા, તારા ગયા  પછી

કેવળ વરસ્તી લૂ  રહી બળતા બપોરે ધૂપ
જોયા ન  રસ્તે  છાંયડા,  તારા  ગયા પછી

દિવસો  તમામ  વીતી  રહે, તારી યાદમાં
બાકી ન  કોઈ  ખેવના, તારા  ગયા  પછી

પલ્ટાઈ  પાનખરમાં  ગઈ,  ઋત વસંતની
મૂરઝાયા  પુષ્પ  પાંદડા, તારા  ગયા પછી

ભટકી  રહેલ    ભીડની   વચ્ચે   છું   એકલો
ક્યાંયે  મળ્યા ન છાંયડા, તારા ગયા પછી

ઝાંખા પડી  ગયા’તા ‘રસિક’ ધૂળથી રમી
ચહેરા વગરના આયના, તારા  ગયા પછી

No Comments »

પ્રેમ    ભીંનું  વલણ  મને  આપ્યું
દર્દે   દિલનું  શરણ   મને  આપ્યું

લોહી  ટપકે  ધબકતા  દિલ સાથે
લાગણીનું    ઝરણ   મને  આપ્યું

ધોમ  તડકો   ઉઘાડા  આભ  તળે
ચાલવા  આખું  રણ  મને   આપ્યું

જિંદગી   આખી    જીવવા    માટે
મોતનું    વિસ્તરણ   મને   આપ્યું

એટલે     આમતેમ    ભાગું    છું
આ નગરનું  હરણ   મને  આપ્યું

જિંદગીના      ઉદાસ     રસ્તામાં
બંધ ઘરનું   ભ્રમણ  મને  આપ્યું

સૂર્ય આખો ‘રસિક’ના પાલવમાં
તારલાનું   કિરણ    મને   આપ્યું

No Comments »

સઘળા  મકાન   આઈના,  અફસોસ  એનો છે
પથ્થર  વડે  રમ્યા  બધા,  અફસોસ   એનો છે

મઝધારે    ડૂબવાનો   કઇં  ગમ   નથી   છતાં
સાહિલ સમજતાં કાં રહ્યા, અફસોસ  એનો છે

જે   રીતથી   એ   સજ્જ    થયા   જાણે   રૂપનાં
પારેખ  ના  અમે  હતા,   અફસોસ   એનો છે

સાથે   જે  ચાલ્યા   ખાળવા,  ખાડાં  ને  ટેકરાં
ઘર  પાસે   વેગળા  થયા,  અફસોસ  એનો છે

દ્વિધામાં  વચ્ચે   એકલો  ઊભો  ને આસપાસ
રસ્તા  કાં  આટલા   બધા, અફસોસ  એનો છે

સળગી  ને  ભસ્મ  થઈ  જતા  મારા મકાનને
જોતા ‘રસિક’ બધા રહ્યા, અફસોસ  એનો છે

No Comments »

જીવન સાંજે  જોઈ બધી તો એક  ના સીધી લીટી
દોરી  દોરી  થાકયો એમજ  આડી  અવળી  લીટી

રસ્તા  વચ્ચે   ઊભા  ઊભા  વાટ  ઘણી  મેં  જોઈ
થાકી   છેવટ  નામને  એના  મારી    દીધી લીટી

યાદ  તમારી  એવી  રીતે  ભૂલ્યો  સમયની  સાથે
અક્ષર જાણે  ભૂંસાઈ  ગયા  ઝાંખી  ઝાંખી  લીટી

ધીમે  ધીમે    સમજી  સમજી   પ્રેમની  ધારે  ધારે 
એમ   તને મેં લખ્યો  કાગળ  નોખી નોખી  લીટી

ધોળા   ધોળા  કાગળ  લઈને  લખ્યું   એમાં  એવું
કાળા  કાળા  અક્ષર  નીચે   ઝીણી   ઝીણી   લીટી

મેં  એકી  ટશે, મુગ્દ્ય  થઈને  જોયો  તારો કાગળ
સુંદર  અક્ષર,  સુંદર  શબ્દો, સુંદર   એવી  લીટી

જોકે ‘રસિક’ની ગણના છે ના વિદ્વાનોમાં તો પણ
વાંચી વાંચી  સમજી  લીધી  અઘરી અઘરી   લીટી

No Comments »

એક    ખાબોચિયામાં    તરવાનું
એમાં   ડૂબી    અને   ઉભરવાનું

રંગ   સાથે    સુગંધ્  ભળવા   દો
એ  પછી   પુષ્પ  નીચે  ખરવાનું

ચાંદ, સૂરજ   બધાએ  ઊંચકીને
એકવેળા    સુદ્યી   જ    ફરવાનું

સોચના   બીજ  વાવી   નીંદરમાં
રાતને   દિ’  સપનમાં   સરવાનું

તરતા    થાકી    જરાક   રોકાયો
મોજને   એ   સમય   ઉભરવાનું

આંખમાં દિલ  વસાવી  ચકલીનું
ખુદના પગરવથી ઘરમાં ડરવાનું

ચિત્રે જાહોજલાલી   ટાંકી ‘રસિક’
રિકત   દીવાલપર    ઉભરવાનું

No Comments »