એક વેળા હતી
Jan 28th 2008rasikmeghaniભીની ભીની આંખો
નોખ નોખા પથિક, પંથ નોખા હતાં, એક વેળા હતી
પ્રેમ પૂર્વક છતાં કેવા ભેગા હતાં, એક વેળા હતી
પાનખર પણ હતી, કંટકો પણ હતાં, ને કળી પણ હતી
પ્રેમ પુષ્પો છતાં ખિલ્યા કરતા હતાં, એક વેળા હતી
એક જેવોજ ચહેરો બધાનો હતો, પ્રાણ પ્યારો હતો
સૌના દરવાજે દર્પણ મઢેલા હતાં, એક વેળા હતી
સાથ રમ્યા હતાં, સાથ ભમ્યા હતાં, સાથ જીવ્યા હતાં
ધૂપમાં છાંયડો સાથ ઝંખ્યા હતાં, એક વેળા હતી
એક બીજાના દુઃખથી દઃખી થઈ જતાં, એનું ઔષધ થતાં
જિંદગીના જખમ કેવા સહેલા હતાં, એક વેળા હતી
છાંયડો પણ હતો, ધૂપ બળતી હતી, રાત ઢળતી હતી
નોખી મંઝિલ છતાં સાથ ચાલ્યા હતાં, એક વેળા હતી
આજ એનાથી દિલ ઝગમગાવો બધે, ઘર સજાવો બધે
પ્રેમ જ્યોતિ ‘રસિક’ લઈ જે ચાલ્યા હતાં, એક વેળા હતી
