“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

ગેરૂ છોને હો અગન પણ્, મન અગર કંચન રહે
તો પ્રણયના માર્ગમાં તું ના કદી નિર્ધન રહે

લાખ બંધન તોડીને ચાલીં સફરમાં એકલા
વાટમાં તારૂં અને મારૂં સદા બંધન રહે

બંધ લોચન મેં કરી જોયું હૃદયમાં વાસ છે
દૂર આંખેથી નરી તું લાખ છો જોજન રહે

ખાર હો કે પાનખર એને નડે ના કોઈ દિ’
માળી તારા બાગમાં જો રકતનું સીંચન રહે

ગર્મી, ઠંડી, કો’દિ વર્ષા, કો’દિ તડકો-છાંયડો
શુષ્ક લાંબા મારગે એથી ‘રસિક’ જીવન રહે

No Comments »

પ્રેમ બદલે આપ્યું તેં દર્દે જીગર
એટલી પણ કોણ કરશે મુજ કદર

ભાત કદમોની ભલે બદલાય રોજ
ચાલતી રે‘શે છતાંયે એ ડગર

તે છતાં કાં હું નગરમાં ગુમ થયો
એજ રસ્તા, એજ ચહેરા, એજ ઘર

શબ્દો અશ્રુ થઈ અને વહેતા રહ્યા
ફફડી ફફડી રહી ગયા બંને અદ્યર

કાલ વીતી ભવ્ય એવી આજ પણ
ક્યારે પાછી આવશે કોને ખબર

એય પણ અંતાઈ જાશે એક દિ
જે અનાદિકાળથી ચાલે સફર

કુરચી કુરચી થઈ ‘ રસિક’ વિખરી ગયું
ભગ્ન મારા દિલ સમું આખું નગર

No Comments »

ખિઝાંના છેલ્લા અને કારમા એ વાર પછી
ચમનમા આવી શકી ના કદી બહાર પછી

તિમિરની આજ ઘટા જે છવાઈ ચોગમ છે
એ તારી સાંજ છે મારી છે કાં સવાર પછી

તમામ એષણા હું જિંદગીની પામી ગયો
રહી ના બાકી કશીયે તમારા પ્યાર પછી

અમારા હાલ કાં ઈન્કાર બાદ પૂછો છો
થઈ ગયું, જે થવાનું હતું એ ત્યાર પછી

ન વાત યાદ રહી કે ન કંઈ રહી ફરિયાદ
બધુંય ભૂલી ગયો, તારા આવકાર પછી

વિરહની રાતનો દીપક છે કયાં સુધી બળશે
એ પણ ઠરી જશે, ઝબકીને થોડી વાર પછી

તમારી જીતનો ઉલ્લાસ કયાંય નો’તો ‘રસિક’
ઉદાસી વ્યાપી’તી ચોગમ અમારી હાર પછી

No Comments »

કાંઈ ઓછું લખું ના વધારે લખું
તેં જે આપ્યા જખમ હું એ જયારે લખું

સૌ પ્રથમ નામ યાદીમાં તારૂં હશે
દિલના જખમોના કારણ હું જયારે લખું

આમ લખતો નથી રોજ દિલના જખમ
લખવા બેસું પછી અશ્રુધારે લખું

ધોમ તપતા બપોરે જે વાગ્યા જખમ
રાત રસ્તામાં એને ઉતારે લખું

લોહી ભીના શરીરે જે ટપકે જખમ
મેં સહન કીધા કેવા ખુમારે લખું

જિંદગીની હકીકતના ઊંડા જખમ
જેમ તું ઈચ્છે હું એ પ્રકારે લખું

સંગ વર્ષાની વચ્ચે રહ્યો છે ‘રસિક’
એક મજનુંના એને સહારે લખું

No Comments »

મિશ્તા સ્મોલી ચિત્ર 1, 2 

જુની છતાં વિરાટ હવેલીના બારણા

ખુલ્લાં કદી જે પ્રેમથી ધબકી રહ્યા હતા

આજે પડેલા કેમ છે સૂના સપનની જેમ

વીટેલ વાદળો છે કાં ત્યાં અંધકારનાં

રસિક મેઘાણી –

No Comments »

તમે ફુલ સમ હસીને કરી હર પળો સુધાની
અમે ખાર સમ રડીને કરી ઝેર જિંદગાની

અમે રંગો સઘળા રંગી કરી શ્યામ જિંદગાની
તમે એક રંગ રૂપે સદા ગાળી એ મજાની

કદી પૂર્વજોને છોડી તેં ગુમાવી બેખબર જયાં
હજી એજ માર્ગ મળશે, છબી તારી ભવ્યતાની

અમે આપણા પરાયા થતા એમ પળમાં જોયા
હતી જિંદગી આ જાણે સદા એમના વિનાની

સહી વેણ કડવા એના, રહ્યો મૌન એટલે હું
અહીં આબરૂ ‘રસિક’ની હતી આપણા બધાની

No Comments »

મારા વજૂદ પર ન જા, છો આજ પસ્ત છું
ભેદીને કાળ ચક્ર જો, એમાં સમસ્ત છું

તૂટી ગયેલ કાચમાં ચહેરાને જોઉં કેમ
વિખરી ગયેલ કટકા મહીં અસ્તવ્યસ્ત છું

બાજી ન કોઈ જીતી શકયું મુજથી એટલે
મારા જ હાથથી હવે મારી શિકસ્ત છું

ખાલીપણાનો સંગ હમેંશા છે એટલે
મારા કદમના ધાકથી ખુદ હું જ ત્રસ્ત છું

તારી વિશાળતાને ભલા કયાં અનુભવું
હું તો અનાદીકાળથી મારામાં મસ્ત છું

ભીતરમાં ચૂર ચૂર છું, હું તે છતાં ‘રસિક’
દેખાવમાં બધાયને લાગ્યો દુરસ્ત છું

No Comments »

એ હસીને લખો કે રડીને લખો
નોખ નોખા જખમ સૌ કરીને લખો

ધીમે ધીમે લખો સાચવીને લખો
ટૂંકમાં સારા અક્ષર કરીને લખો

કોઈના દિલની વાતોને વાંચો અગર
આપણા પર નજર પણ કરીને લખો

રોજ કાગળ તમે ના લખો તે છતાં
દિલની વાતો મહીને મહીને લખો

બાદશાહીની જાહોજલાલી બધી
ચાર દીવાલ વચ્ચે ચણીને લખો

મારૂં સળગે છે કાં રોમ જેવુ નગર
દૂર વાગી રહી વાંસળીને લખો

જિંદગીની હકીકત પિછાંણી ‘રસિક’
ઝેરના ઘૂંટડા કડવા પી ને લખો

No Comments »

આંખ ભીની યાદ નીંગાળો હવે
ભીંત પરના ચિત્ર ખંખાળો હવે

ધીમે ધીમે આપણા સંબંધમાં
કેમ વધતો જાય વચગાળો હવે

સૌ સમયની પાંખ લઈ ઊડી ગયા
એટલે ખાલી થયો માળો હવે

ખાળવા હો જો તિમિરના વાદળો
કોડવાળા કોડિયાં બાળો હવે

રિક્તતાને ભીંત પરથી ટાળવા
ટોડલા પર યાદ ટીંગાળો હવે

પારધી તુજ નામે પણ ખાલી થશે
ચકલીઓનો ચિત્રમાં માળો હવે

વેદનાની વાટ બાળી રાતભર
મીણબતીને ન ઓગાળો હવે

ભીડમાં ખોવાઈ જા એની ‘રસિક’
એટલીયે છોડ જંજાળો હવે

No Comments »

જિંદગીના ઝરણની છે પ્યાસ
નફરતોના કરી વનમાં વાસ

જન્મથી મૃત્યુ પર્યત પ્રવાસ
આશ પગલાને મૃગજળના વ્યાસ

વિશ્વ આખું છે મુજ આસપાસ
તોય તારા વિના હું ઉદાસ

પ્રેમ અમૃતનું એકજ સ્વરૂપ
ક્યાંક દિલનું અગોચર તપાસ

છે ઉષામાં કાં ધુમ્મસ હજી?
રાત કાળી જો થઈ ગઈ ખલાસ

કારખાનાની કાળી વસંત
ફૂલમાં પણ રહી ના સુવાસ

આખું ઘર મારું સળગી ગયું
રાખ ઊડીને થઈ ગઈ ખલાસ

સૂર્ય કિરણોય થંભી ગયા
ચાંદ બારીથી આવ્યો ઉજાસ

છાંયડો ના સદાકાળ છે
ક્યાંક તડકાનો પણ છે સમાસ

વાટ કોની જુએ છે ‘રસિક’ ?
ક્યારની સાંજ થઈ ગઈ ખલાસ !

No Comments »