હવેલીના બારણા
મિશ્તા સ્મોલી ચિત્ર 1, 2
જુની છતાં વિરાટ હવેલીના બારણા
ખુલ્લાં કદી જે પ્રેમથી ધબકી રહ્યા હતા
આજે પડેલા કેમ છે સૂના સપનની જેમ
વીટેલ વાદળો છે કાં ત્યાં અંધકારનાં
રસિક મેઘાણી –
પળો સુધાની-“રસિક” મેઘાણી
Mar 9th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
તમે ફુલ સમ હસીને કરી હર પળો સુધાની
અમે ખાર સમ રડીને કરી ઝેર જિંદગાની
અમે રંગો સઘળા રંગી કરી શ્યામ જિંદગાની
તમે એક રંગ રૂપે સદા ગાળી એ મજાની
કદી પૂર્વજોને છોડી તેં ગુમાવી બેખબર જયાં
હજી એજ માર્ગ મળશે, છબી તારી ભવ્યતાની
અમે આપણા પરાયા થતા એમ પળમાં જોયા
હતી જિંદગી આ જાણે સદા એમના વિનાની
સહી વેણ કડવા એના, રહ્યો મૌન એટલે હું
અહીં આબરૂ ‘રસિક’ની હતી આપણા બધાની
આજ પસ્ત છું-‘રસિક’ મેઘાણી
Mar 9th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
મારા વજૂદ પર ન જા, છો આજ પસ્ત છું
ભેદીને કાળ ચક્ર જો, એમાં સમસ્ત છું
તૂટી ગયેલ કાચમાં ચહેરાને જોઉં કેમ
વિખરી ગયેલ કટકા મહીં અસ્તવ્યસ્ત છું
બાજી ન કોઈ જીતી શકયું મુજથી એટલે
મારા જ હાથથી હવે મારી શિકસ્ત છું
ખાલીપણાનો સંગ હમેંશા છે એટલે
મારા કદમના ધાકથી ખુદ હું જ ત્રસ્ત છું
તારી વિશાળતાને ભલા કયાં અનુભવું
હું તો અનાદીકાળથી મારામાં મસ્ત છું
ભીતરમાં ચૂર ચૂર છું, હું તે છતાં ‘રસિક’
દેખાવમાં બધાયને લાગ્યો દુરસ્ત છું
લખો-‘રસિક’ મેઘાણી
Mar 9th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
એ હસીને લખો કે રડીને લખો
નોખ નોખા જખમ સૌ કરીને લખો
ધીમે ધીમે લખો સાચવીને લખો
ટૂંકમાં સારા અક્ષર કરીને લખો
કોઈના દિલની વાતોને વાંચો અગર
આપણા પર નજર પણ કરીને લખો
રોજ કાગળ તમે ના લખો તે છતાં
દિલની વાતો મહીને મહીને લખો
બાદશાહીની જાહોજલાલી બધી
ચાર દીવાલ વચ્ચે ચણીને લખો
મારૂં સળગે છે કાં રોમ જેવુ નગર
દૂર વાગી રહી વાંસળીને લખો
જિંદગીની હકીકત પિછાંણી ‘રસિક’
ઝેરના ઘૂંટડા કડવા પી ને લખો
યાદ નીંગાળો હવે-“રસિક” મેઘાણી
Mar 8th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
આંખ ભીની યાદ નીંગાળો હવે
ભીંત પરના ચિત્ર ખંખાળો હવે
ધીમે ધીમે આપણા સંબંધમાં
કેમ વધતો જાય વચગાળો હવે
સૌ સમયની પાંખ લઈ ઊડી ગયા
એટલે ખાલી થયો માળો હવે
ખાળવા હો જો તિમિરના વાદળો
કોડવાળા કોડિયાં બાળો હવે
રિક્તતાને ભીંત પરથી ટાળવા
ટોડલા પર યાદ ટીંગાળો હવે
પારધી તુજ નામે પણ ખાલી થશે
ચકલીઓનો ચિત્રમાં માળો હવે
વેદનાની વાટ બાળી રાતભર
મીણબતીને ન ઓગાળો હવે
ભીડમાં ખોવાઈ જા એની ‘રસિક’
એટલીયે છોડ જંજાળો હવે
ઝરણની છે પ્યાસ-“રસિક” મેઘાણી
Mar 7th 2008rasikmeghaniભીની ભીની આંખો
જિંદગીના ઝરણની છે પ્યાસ
નફરતોના કરી વનમાં વાસ
જન્મથી મૃત્યુ પર્યત પ્રવાસ
આશ પગલાને મૃગજળના વ્યાસ
વિશ્વ આખું છે મુજ આસપાસ
તોય તારા વિના હું ઉદાસ
પ્રેમ અમૃતનું એકજ સ્વરૂપ
ક્યાંક દિલનું અગોચર તપાસ
છે ઉષામાં કાં ધુમ્મસ હજી?
રાત કાળી જો થઈ ગઈ ખલાસ
કારખાનાની કાળી વસંત
ફૂલમાં પણ રહી ના સુવાસ
આખું ઘર મારું સળગી ગયું
રાખ ઊડીને થઈ ગઈ ખલાસ
સૂર્ય કિરણોય થંભી ગયા
ચાંદ બારીથી આવ્યો ઉજાસ
છાંયડો ના સદાકાળ છે
ક્યાંક તડકાનો પણ છે સમાસ
વાટ કોની જુએ છે ‘રસિક’ ?
ક્યારની સાંજ થઈ ગઈ ખલાસ !
સમાયો છું-‘રસિક’ મેઘાણી
Mar 7th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
તારી ચાહતમાં જો સમાયો છું
ખુદના માટે થયો પરાયો છું
રાત લાંબી છે ને તિમિરમય છે
ઝબકી ઝબકી હું ઓલવાયો છું
સાથ તારો ને મારો એમજ છે
જિંદગીભર તારો પડછાયો છું
મારી આંખો ને સ્વપ્ન એનું છે
રાત એ રીતથી જગાયો છું
મારા પોતાના ચહેરા જોઈ બધે
ઘાવ પામીને મુસ્કુરાયો છું
જિંદગી એમ આખી વીતી છે
ચહેરા જોઈને ભોળવાયો છું
પ્રેમ દીપક જલાવી ચાલ્યો ‘રસિક’
સૌના દિલમાં પછી સમાયો છું
ગોતે ખાર હવે-“રસિક” મેઘાણી
Mar 6th 2008rasikmeghaniશુષ્ક લાંબા મારગે
પુષ્પ સૌ છોડી ગોતે ખાર હવે
જિંદગીનો છે આ પ્રકાર હવે
બંધ હોંઠે જે ગીત ગાયા છે
એજ છે દર્દની પુકાર હવે
જેના માટે સપન મેં જોયા છે
કયારે એવી થશે, સવાર હવે
લાગણીના અનંત પડઘામાં
કેમ આપું તને પુકાર હવે
ઘાવ જેમાં ‘રસિક’ છુપાવ્યા’તા
એજ દામન છે તારતાર હવે
રબ યાદ કરતા રહેવું-“રસિક” મેઘાણી
Mar 5th 2008rasikmeghaniકાવ્ય
તિમિરની રાતે પ્રકાશ અર્પે, સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
વિરાટ રણમાં દિશા બતાવે, સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
તમામ જીવન અથાક ચાલી, હસીને અડચણ ગુજારી દેવા
સુખો મળે કે દુઃખો છતાંયે, સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
ભટકતા મંઝિલ વગર મુસાફિર,ઉઘાડા આકાશ નીચે રણમાં
અસીમ એને જે તૃપ્તિ અર્પે, સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
અમીંના ખળખળ વહાવે ઝરણા, અનંત મેદાન ડુંગરોમાં
સિતાર જેની હ્રદયમાં ગુંજે, સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
બિછાવે લીલોતરી ચમનમાં, સજાવે સુરભીથી ડાળી ડાળી,
સુમનને સૌરભ’રસિક’સમર્પે,સદા એ રબ યાદ કરતા રહેવું
બલ્બ ઓલાયા
Mar 5th 2008rasikmeghaniનવી ગઝલો
રાતના ઓન બલ્બ ઓલાયા
પાંપણો ઓસથી તો ભીંજાયા
કાંટા દિલપર જો મારા ઝીલાયા
ત્યારે ઉપવનમાં પુષ્પ સર્જાયા
નોખ નોખા સજેલા ચહેરાઓ
એક જેવા તમામ પડછાયા
મારું આવી ગયું’તુ ઘર ત્યારે
એક ખંડેર પાસે અટકાયા
તોય બત્તી સડકની બળતી રહી
કોરડા આંધિઓના વીંઝાયા
બીજું સઘળું તમારું ભૂલાયું
પત્રમાં બસ લખેલા વંચાયા
લોફ ચાલ્યા છે કેવા રસ્તાપર
પ્રેમના ચિન્હ ચિન્હ લોપાયા
સંગ મજનૂને કાલ વાગ્યા જે
આજ મારા એ રસ્તે પથરાયા
વશમાં હૅયુ રહ્યું ન આંખો પણ
જ્યારે ફોટામાં તેઓ જોવાયા
વરસો વીત્યે “રસિક” જો મળ્યાતો
વાત કરવા જરાક અચકાયા
