“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

એમ જીવનને મુજ સફળ માંગું
સાથ કેવળ હું તુજ સકળ માંગું

શ્યામ રાતોમાં જ્યોત આશાની
મારા પંથે સદા પ્રજળ માંગું

પૂર્ણ જ્યાં એષણાની સીમા હો
તારા સાનિંઘ્યની એ પળ માંગું

થાય નિષ્ફળ બધી નિરાશાઓ
એક આશા ફકત સફળ માંગું

હાથ નિર્બળ ઉઠાવી તારાથી
મારા હું બાવડા પ્રબળ માંગું

હોય ના ટેકરો કે ખાડો જ્યાં
એવો રસ્તો ‘રસિક’ સરળ માંગું

No Comments »

અમારી જિંદગીમાં એજ સુબ્હો શામ હતા
તમારી યાદ હતી ને છલકતા જામ હતા

હું દોડી છેવટે થાકીને રણમાં બેસી ગયો
ઉઘાડું આભને રસ્તા બધા અનામ હતા

સમય ન સાથ કદી આપી શકયો જીવનમાં
ઘણી જ ઈચ્છા હતી,બાકી ઘણાંય કામ હતા

અમારી આજ પણ જાહોજલાલી અંકિત છે
સફરમાં જયાં કદી કીધા અમે વિરામ હતા

અમારું એક થયું આજ દ્વાર બંધ ‘રસિક’
તમારા માટે ઘણાયે નવા મુકામ હતા

No Comments »

કોઈને મોતી રૂપેય મળવું નથી
ને હવે ડૂબી પાછું ઉભરવું નથી

ઝેર જેવું કરી દે જીવન આપણું
એટલું સત્ય પણ કાંઈ કડવું નથી

એક તારી જ કેવળ રહે ખેવના
આખી મહેફિલની દ્દષ્ટિમાં ગમવું નથી

દિલમાં ઉકળાટ, મનમાં છે કાળી ઘટા
અશ્રુ વર્ષાથી તો પણ પલળવું નથી

આજ અજવાસ આખા નગરમાં ‘રસિક’
કિન્તુ ડાકુનો ડર છે રખડવું નથી

No Comments »

તને એથી મોડો મળેલો છે કાગળ
વિચારી વિચારી લખેલો છે કાગળ

કદી થાકવાનો નથી વાંચી વાંચી
એ તારા જો હાથે લખેલો છે કાગળ

છતાં પ્રેમની એમાં ધારા વહે છે
ભલે એ શિકાયત ભરેલો છે કાગળ

અહીં લખતા લખતા,ને ત્યાં વાંચી વાંચી
ઉભય અશ્રુથી તર કરેલો છે કાગળ

બધી યાદ તારી લખેલી છે દિલમાં
વગર વાંચે એથી પડેલો છે કાગળ

ઘણી વાટ જોઈ છે તારી કે જાણે
યુગો યુગ સુધી વિસ્તરેલો છે કાગળ

હવે કાંઈ એમાં નથી લખવા જેવું
બધુંયે લખીને ભરેલો છે કાગળ

‘રસિક’ થોડા શબ્દો લખી છોડી દીધું
ઘણું લખવા માટે બચેલો છે કાગળ

No Comments »

આ લાલ રંગ છે કે ખેલ છે, તને શી ખબર?
કે લોહી કોઈનું ટપકેલ છે, તને શી ખબર?

બધાય હાથમાં પથ્થર ઉઠાવી ઊભા છે,
મે પ્યાલો પ્રેમનો પીધેલ છે, તને શી ખબર?

ઉઘડશે એના પછી ક્રાંતિ સૂર ફૂંકાશે
હજી તો બારણું વાસેલ છે, તને શી ખબર?

છબી અતીતની ઝાંકે એ જર્જરિત છે ભીંત
ને જાળાં કયારથી બાઝેલ છે, તને શી ખબર?

જે મારા દિલમાં વસે છે, હું જેને ચાહું છું
એ સાથ કયાં સુધી ચાલેલ છે, તને શી ખબર?

બધાય પથ્થરો લઈ પ્રેમ આડે ઊભા હતા
પછી જે કંઈ મને વિતેલ છે, તને શી ખબર?

મિઠાશ પ્રેમની ટપકે ન કેમ એમાંથી
બધાય બોર જો ચાખેલ છે, તને શી ખબર?

સવાર સાંજ, વગર એના કેવી સૂની છે
મેં એને પત્રમાં ટાંકેલ છે, તને શી ખબર?

હસીને એણે જીવન ઝેર પ્યાલો પીધો છે
‘રસિક’ની ડાયરી વાંચેલ છે, તને શી ખબર?

No Comments »

બનીને આભનો તારો પ્રકાશું તો ચાલું
તિમિરની રાતમાં આશા જગાડું તો ચાલું

શરીર મારૂં જે શૂળી ઉપર મેં લટકાવ્યું
હવે હું લાશને ત્યાંથી ઉતારૂં તો ચાલું

તમામ જિંદગી કાંટાના છાંયડે વીતી
હવે હું પુષ્પથી જો ઘર સજાવું તો ચાલું

આ મારા શોખની કેવી અજબ તમન્ના છે
જખમ હું પ્રેમનો તાજો વસાવું તો ચાલું

કદાચ મારી મુહબ્બતની એજ સીમા છે
ગલી ગલીમાં હું પથ્થર જો ખાઉં તો ચાલું

‘રસિક’ રહી રહી એકજ વિચાર આવે છે
હું મારા ઘરમાં જો મારો ગણાઉં તો ચાલું

No Comments »

તારા નજીક આવતા પગલા હું સાંભળું
નાચી રહેલ મોરના ટહુંકા હું સાંભળું

એકેક શબ્દ શબ્દ મને યાદ આવશે
ખામોશ ઘ્યાનથી તને કહેતા હું સાંભળું

ગીતો મળીને પ્રેમ્ સભર એમ ગાઈએં
અડધા તું સાંભળે, પછી અડધા હું સાંભળું

એ પ્રેમની કહાની કહે આપણી બધા
જેને તું હસતાં સાંભળે, રડતા હું સાંભળું

ડુસ્કા ભરી ભરી અને થાકી ગયો છતાં
ભીતરમાં તારી યાદના પડઘા હું સાંભળું

ઊભો છે એમ આઈના સામે અને ‘રસિક’
તૂટી ગયેલ કાચના કટકા હું સાંભળું

No Comments »

સતત લખું છું સવાર સાંજે, પરંતુ આજે નથી લખાતું
લખી લખીને જખમ હું થાકયો, હવે વધારે નથી લખાતું

ઘણીજ ઈચ્છા કરું છું લખવાની ચાદ, સૂરજને તારલા પણ
કસમ તમારા, તમારા વિણ કઈં અમારા હાથે નથી લખાતું

ઉકેલવા જિંદગીના ભેદો, કરું છું હું પણ પ્રયાસ કિન્તુ
તુષાર જોઈ લઉં છું જ્યારે, સવારે ત્યારે નથી લખાતું

ઘણું લખ્યું છે, ઘણું લખાશે, લખી લખી થાકવાનો કિન્તુ
શરૂથી જેની મેં ઈચ્છા કીધી, હજી જરાયે નથી લખાતું

હસીને દિવસો ગુજારી દીધા, રડીને રાતો ગુજારી દીધી
શરીર કંપે, બધુંય ઝાખું , હવે જરાયે નથી લખાતું

તડપતા દિવસો ગયા મિલનના, વિરહની વાતો રહી ગઈ છે
કદાચ એથી ‘રસિક’ આ સાંજે, ભલે પધારે નથી લખાતું

No Comments »

વિખૂટા થઈ જો સફરમાં જાવું, વિરહના દિવસો તો આમ લખવું
કદમ કદમની બધીજ વાતો, જરા જરા પણ તમામ લખવું

જવાબ મેળવવો હો તમોને, તો પત્રના આરંભે આમ લખવું
મકામ સરનામું ખુદનું લખવું, ને ગામનું પુરૂં નામ લખવું

પ્રથમ તમોને જે લખ્યો કાગળ, હજી સુધી યાદ આવે અમને
લખી લખી છેક ભૂંસ કરવી, સહી કરી છેલ્લે નામ લખવું

બધી એ વાતો, બધી એ રાતો, બધી મુલાકાત યાદ આવે
સુમન સમર્પી કલામ કરવું, ને અશ્રુ સારી સલામ લખવું

લખી શકો, લખવું સ્વચ્છ અક્ષર, સળંગ લીંટીને શબ્દ નોખા
ન ઝીણું લખવું, ન જાડું લખવું,ન તેમ લખવું, ન આમ લખવું

નસીબે એવી પરીક્ષા કીધી, રડી રડીને ગુજાર્યુ જીવન
હસી મળી તો કદીક એવી, હસીને જાણે ઈનામ લખવું

‘રસિક’ અમે છીંએ ચાલનારા, સતત ભ્રમણ છે અમારૂં જીવન
જો થાકી બેસી જવું પડે તો, પ્રશાંત એને વિરામ લખવું

No Comments »

જે માટે રોતી રહી બહારો, ફરી એ સૌરભ પ્રસારવા દો
ખિઝાં ઉજાડી ગઈ જે રંગત, ચમનમાં એને નિખારવા દો

નથી વિસામો અરણ્ય પંથે, સુમન, કળી કે ન પાંદડાં છે
છતાં છે કંટકનો છાંયડો ત્યાં, બપોર તપતી ગુજારવા દો

વળી ગઈ કેડ બોજ ખેંચી, જીવનની સાંજે ગયો છું થાકી
સમીપમાં ના ઉતારો કિન્તુ કયાંક એને ઉતારવા દો

વદન દુઃખી હો કે હોય હર્ષિત,ગમન કે હો આગમન તમારૂં
રૂદનની આદત પડી છે તેથી, નયનને અશ્રુઓ સારવા દો

મકામ છેટે, અજાણ્યો પંથક, સમય છે ઓછો, હવે હે દોરક
જરાય રોકો ન કાફલાને, ઝડપ કદમની વધારવા દો

ચમનનું વાતાવરણ બદલશે, વસંતમાં પાનખર પલટશે,
હજી ‘રસિક’ થોડું ધૈર્ય રાખો, સુમનને સૌરભ પ્રસારવા દો

No Comments »