“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

નજીવા ફેરફારો, હું ય જાણું છું
તફાવત એકધારો, હું ય જાણું છું

નદીની જેમ ઘરથી નીકળ્યા છો, પણ
મનસ્વી છે વિચારો, હું ય જાણું છું !

ત્વચાની જેમ વળગી છે સમસ્યાઓ
હૃદયમાં છે તિખારો, હું ય જાણું છું!

બધાને ક્યાં કહું છું કે, દુવા કરજો
પરિચયનાં પ્રકારો, હું ય જાણું છું !

ઘરોબો થઈ ગયો છે, આંસુઓ સાથે
નથી સારો પનારો, હું ય જાણું છું !

કરી છે ખાતરી મેં ખૂબ ઉંડૅ જઈ
સમંદર હોય ખારો, હું ય જાણું છું !

ભલે છણકો કરીને’ગ્યા, પરત ફરશો
પ્રણયનો મૂળધારો, હું ય જાણું છું !

ડૉ.મહેશ રાવલ
drmaheshrawal@yahoo
http://navesar.blogspot.com/

No Comments »

શબ્દથી હું કહું તને કે ‘પ્રેમ છે’, એ પ્રેમ છે?
લાગણી મઢવાને શબ્દો કમ પડે, એ પ્રેમ છે.

સાથનો અહેસાસ દૂરીમાં રહે એ પ્રેમ છે,
ને મિલનની પ્યાસ મળવામાં રહે એ પ્રેમ છે.

દે ભલેને, દુ:ખ વિરહનું કાળજે નાસૂર થઇ,
સ્મિત થઇને અશ્રુમાં આવી ભળે એ પ્રેમ છે.

જો વલોવે તું નિરંતર એષણાની છાસને,
ભાવનાનું જે પછી ગોરસ બચે એ પ્રેમ છે.

હું નથી કંઇ, તું નથી કંઇ, સાથનું અસ્તિત્વ છે,
ક્યાંકથી એવી સમજ આવી ચડે એ પ્રેમ છે.

ઓટ જો આવે કદી મુજ ઊર્મિનાં સાગર મહીં,
તું બની પૂનમ ફરી ભરતી ભરે એ પ્રેમ છે.
-ઊર્મિસાગર
urminosaagar@yahoo.com
urmisaagar.com

1 Comment »

નોખ નોખા પથિક, પંથ નોખા હતાં, એક વેળા હતી
પ્રેમ પૂર્વક છતાં કેવા ભેગા હતાં, એક વેળા હતી

પાનખર પણ હતી, કંટકો પણ હતાં, ને કળી પણ હતી
પ્રેમ પુષ્પો છતાં ખિલ્યા કરતા હતાં, એક વેળા હતી

એક જેવોજ ચહેરો બધાનો હતો, પ્રાણ પ્યારો હતો
સૌના દરવાજે દર્પણ મઢેલા હતાં, એક વેળા હતી

સાથ રમ્યા હતાં, સાથ ભમ્યા હતાં, સાથ જીવ્યા હતાં
ધૂપમાં છાંયડો સાથ ઝંખ્યા હતાં, એક વેળા હતી

એક બીજાના દુઃખથી દુઃખી થઈ જતાં, એનું ઔષધ થતાં
જિંદગીના જખમ કેવા સહેલા હતાં, એક વેળા હતી

છાંયડો પણ હતો, ધૂપ બળતી હતી, રાત ઢળતી હતી
નોખી મંઝિલ છતાં સાથ ચાલ્યા હતાં, એક વેળા હતી

આજ એનાથી દિલ ઝગમગાવો બધે, ઘર સજાવો બધે
પ્રેમ જ્યોતિ ‘રસિક’ લઈ જે ચાલ્યા હતાં, એક વેળા હતી

No Comments »

મેદાનો હરિયાળાં નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું
લીલાંછમ અજવાળાં નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

આંખોમાં વૈશાખી સૂકું શ્હેર લઈને રખડું ત્યારે
રસ્તા પર ગરમાળા નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

અજમેરી પીળા બોર સમા આછું મીઠું મ્હેંક્યા કરતા
આ દિવસો તડકાળા નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

એની તીણી ટોચ અડી જ્યાં નભને તારક-ટશિયા ફૂટ્યા
અંધારાં અણિયાળાં નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

પૂનમ રાતે સામે સામી ડાળ ઉપરથી મંડાતા કંઈ-
ટહુકાના સરવાળા નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

શબ્દોનો આ કોષ લઈને ખાલી બેઠો છું ઉંબર પર
ભાષાની ભરમાળા નીરખી અમથો અમથો ખુશ થાઉં છું

-મનોજ ખંડેરિયા
“લયસ્તરો”ના સૉજન્યથી
http://layastaro.com/

No Comments »

લઈ જાય છે સુગંધ હવા એ વિચારથી,
ફૂલો દબાઈ જાય ના ખુશબૂના ભારથી.

એની સતત નજર અને મારા હૃદય ઉપર ?
કિરણોની દોસ્તી અને એ પણ તુષારથી ?

એને ખબર શું આપની ઝુલ્ફોની છાંયની ?
શોધી રહ્યો છે રાતને સૂરજ સવારથી.

થોડો વિચાર મારા વિશે પણ કરી લઉં,
ફુરસદ મને મળે જો તમારા વિચારથી.

સુખનાય આટલા જ પ્રકારો જો હોય તો ?
મનમાં વિચાર આવે છે દુ:ખના પ્રકારથી

અંદર જુઓ તો સ્વર્ગનો આભાસ થાય પણ
ખંડેર જેવું લાગે છે ‘આદિલ’, બહારથી.

-આદિલ મન્સૂરી
(આદિલ સાહેબને લઈફ આચિવમેન્ટ એવાર્ડ મળવા માટે અભિનંદન)
(ગઝલ રીડ ગુજરાતીના સૉજન્યથી)
http://www.readgujarati.com/sahitya/

No Comments »

જ્યારથી નિરાંતને હું સાચવું છું, ત્યારથી,
શબ્દ સ્વરના પોતને, હું સાચવું છું ત્યારથી !

જોઈ છે ખુલ્લાં હૃદયના માણસોની અવદશા,
દોસ્ત ! મોઘમ વાતને હું સાચવું છું ત્યારથી.

સાંભળ્યું છે, રણ થવાનો આખરે દરિયો કદી –
લાગણીના સ્ત્રોતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

આંખની ભીનાશમાં છે પૂરની પણ શક્યતા –
મૌન ઝંઝાવાતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

સૂર્ય જેવાં સૂર્યને પણ ડૂબતો જોયા પછી,
કોડિયાંની રાતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

-છાયા ત્રિવેદી(રાજકોટ)
(રીડ ગુજરાતીના સૉજન્યથી)
http://www.readgujarati.com/sahitya/

1 Comment »

થોડુ તારા વિશે થોડુ મારા વિશે
એમ પૂછે બધા બે કિનારા વિશે

તો’ય અંદાજ પામી શકે કેમ પણ ?
આપણી વચ્ચમાં વ્હેલ ધારા વિશે..

પૂછજો બસ તમે એમ કૈં યાદ છે ?
એક રાતે ખરેલા સિતારા વિશે..

હેંસિયત ને વજુદના સવાલો બધા..
ખુદ કરેલા હતા મેં જ મારા વિશે

એકલી સાંજના ડૂબવાને ખબર..
આંસુઓ આ હશે કેમ ખારા વિશે

પૂછજો આભને ચાંદ તારા વિશે
જાણવું હોય જો અંધકારા વિશે

-કવિ રાવલ
(http://www.kaviwithwords.blogspot.com)
kaviwithwords@gmail.com

3 Comments »

તમામ સૂરજ નવા ઉભરશે, કદીક એવી સવાર પડશે
પ્રલયની કયારેક રાત ઢળશે, કદીક એવી સવાર પડશે

અનંત રસ્તામાં તડકો ચુપચાપ ઉંચકી થાકી ગયા પરંતુ
કમાડ વિશ્રામની ઉઘડશે, કદીક એવી સવાર પડશે

વસંત ઉપવનમાં જો પલટશે, તો ડાળી ડાળીને પાંદડાપર
તુષાર મોતી બની ચમકશે, કદીક એવી સવાર પડશે

તમે હસીને થશો પ્રફૂલ્લિત, તો મારા જીવનના ઝાંઝવામાં
સુમનની સુરભી બધે નિખરશે, કદીક એવી સવાર પડશે

સજાવી આંખોમાં વાટ એની, હું જોતો રહ્યો છું જિંદગીભર
સપન બધા શ્વાસમાં ઉતરશે, કદીક એવી સવાર પડશે

હું પ્રેમ દીપક ઉઠાવી રસ્તામાં ચાલવાનો તિમિરમાં ત્યારે
મશાલ હાથોમાં સૌ પ્રજળશે, કદીક એવી સવાર પડશે

વરસ્તા વાદળ મળે કે ચૈતર, સતત ‘રસિક’ ચાલતા જો રે’શો
દિશાના અંતર પછી સિમટશે, કદીક એવી સવાર પડશે

No Comments »

તમે વિચારોમાં આજ મળતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા
પ્રસંગ આપસના યાદ કરતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

તમારા ઓજસના છાંયડામાં અમોને મંઝિલ મળી ગઈ પણ
તમારી આંખોથી આંખ મળતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

ઉઘાડી છત્રી, છતાંય વરસાદમાં પલળતા રહ્યા’તા બંને
પડળથી ઊર્મીની આંખ ઝરતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

દિશા વગરના વિરાટ રણમાં, વરસ્તી રેતી સળગતો સૂરજ
નવા નવા રસ્તા ગણતાં ગણતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

ઉછળતી ઊર્મીના મોજા વચ્ચે, રહી છબી સઘળા આપણાની
જખમના સાગર ફરી ઉમડતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

વિરાટ જનમેદનીની સાથે અલિપ્ત ચાલી રહ્યા’તા કિન્તુ
જરાક રસ્તામાં યાદ મળતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

તિમિરની શબ આખી ગોતવામાં રહી ગયા સૂર્યની કિરણ પણ
તુષાર મોતી ‘રસિક’ ચમકતાં, અમે ત્યાં ભૂલા પડી ગયા’તા

No Comments »

વર્ષો જુના ચશ્મા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ
આંખે આંજણ આંજ્યા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

જખ્મી ચહેરો જોતાં જોતાં પ્રેમની પલકો ભીની હતી
યાદના સગપણ જુના હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

વંટોળ ભરેલા રસ્તા ઉપર, ચાલી ચાલી થાકયા હતા
ચહેરા મેલાં મેલાં હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

એવા કાંટા વાગ્યા હતા કે જખ્મી જખ્મી ચહેરા પણ
ઘાવ સમયના એવા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

સૂની સૂની ભીંતો વચ્ચે એકલા એકલા ચહેરાપર
રંગ સમયના લાગ્યા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

એકતો ઝાકળ જેવું હતું કઈં રેશ્મી રેશ્મી પલકોપર
એવા ચહેરા ચહેરા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

દુઃખના દિવસો બંને મળીને હસતા ગાતા ગાળ્યા ‘રસિક’
જોવા સમયના ચહેરા હતાને, દર્પણ ઝાંખુ ઝાંખુ હતું કંઈ

No Comments »