“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

તારી   ચાહતમાં   જો   સમાયો  છું
ખુદના    માટે   થયો    પરાયો   છું

રાત  લાંબી  છે  ને  તિમિરમય  છે
ઝબકી   ઝબકી   હું  ઓલવાયો  છું

સાથ  તારો  ને  મારો    એમજ  છે
જિંદગીભર   તારો   પડછાયો   છું

મારી   આંખો  ને   સ્વપ્ન  એનું  છે
રાત   એ    રીતથી    જગાયો   છું

મારા  પોતાના  ચહેરા   જોઈ  બધે
ઘાવ     પામીને     મુસ્કુરાયો    છું

જિંદગી   એમ   આખી   વીતી  છે
ચહેરા   જોઈને    ભોળવાયો    છું

પ્રેમ દીપક જલાવી ચાલ્યો ‘રસિક’
સૌના  દિલમાં  પછી  સમાયો   છું

No Comments »

આજ મિલનની રાતમાં શાને આઘા આઘા  ઊભા  છો
દૂર ક્ષિતિજ કાં ચંદ્રના ચહેરે  આઘા  આઘા  ઊભા  છો

ડૂબતી નૌકા,બાથ વમળમાં,એમ અડીખમ  ઊભો  છું
કેમ છતાં યે  આજ  કિનારે  આઘા  આઘા  ઊભા  છો

દિલની દુનિયા વાટ જુએ છે, આમ ન શોભે તમને તે
ફૂલ  ખિલેલાં   હસતા  ચહેરે  આઘા  આઘા  ઊભા છો

પ્રેમનું  ભાથું  બાંધી  સાથે, તમને  મળવા  ચાલ્યો છું
રસ્તે   કાંટા  પથ્થર  છે  ને, આઘા  આઘા  ઊભા  છો

કાલ  સુધી  તે  આપણે  કેવા  હસતા ગાતા રમતા’તા
આજ  તે  મુજમાં એવું શું છે, આઘા  આઘા ઊભા છો

રાત  દિવસ  છો  મારા  દિલમાં, એને  જોઈ  જીવું છું
આજ  છતાં  કાં  લાગે  છે  કે, આઘા આઘા ઊભા છો

હું  તો  તમને  દિલમાં વસાવી  સાથ  તમારા ચાલું છું
તોય  તમે  કાં  મારા  વિચારે  આઘા  આઘા ઊભા છો

લાગણીવશ  જે  દિલ  છે  એનું, એ તો રડશે વર્તનથી
એક ‘રસિક’થી  આજ  તમે જે આઘા આઘા ઊભા છો

No Comments »

નોખ  નોખા  પથિક, પંથ  નોખા  હતાં,  એક  વેળા હતી
પ્રેમ   પૂર્વક  છતાં   કેવા  ભેગા   હતાં,  એક  વેળા  હતી

પાનખર પણ હતી, કંટકો  પણ હતાં, ને  કળી  પણ  હતી
પ્રેમ  પુષ્પો  છતાં  ખિલ્યા  કરતા  હતાં, એક  વેળા  હતી

એક  જેવોજ   ચહેરો  બધાનો  હતો,  પ્રાણ  પ્યારો  હતો
સૌના  દરવાજે   દર્પણ  મઢેલા  હતાં,  એક   વેળા   હતી

સાથ  રમ્યા  હતાં,  સાથ  ભમ્યા હતાં, સાથ  જીવ્યા હતાં
ધૂપમાં   છાંયડો   સાથ   ઝંખ્યા  હતાં,  એક   વેળા  હતી

એક બીજાના દુઃખથી દઃખી થઈ જતાં, એનું  ઔષધ થતાં
જિંદગીના  જખમ  કેવા  સહેલા  હતાં,  એક  વેળા  હતી

છાંયડો  પણ  હતો, ધૂપ  બળતી  હતી, રાત  ઢળતી હતી
નોખી  મંઝિલ  છતાં  સાથ  ચાલ્યા  હતાં, એક વેળા હતી

આજ  એનાથી  દિલ  ઝગમગાવો  બધે,  ઘર સજાવો બધે
પ્રેમ જ્યોતિ ‘રસિક’ લઈ જે ચાલ્યા હતાં, એક વેળા હતી

No Comments »

જીવનની  આ   કેવી   ઘડી   છે,  ચારે  તરફ  છે  સન્નાટો
કાળી  માઝમ   રાતમાં   આજે,  ચારે  તરફ   છે  સન્નાટો

નફરતની    ઘનઘોર    ઘટામાં,  પ્રેમના  પંથે   જાવું  છે
એકલો  એકલો  ચાલ્યો  છું   ને, ચારે  તરફ  છે  સન્નાટો

ચાલી ચાલી થાકી ગયો પણ, ક્યાંય વિસામો દીઠો ના
લાંબા   લાંબા  પંથક   છે   ને,  ચારે  તરફ   છે   સન્નાટો

રકતથી    છાલાં   ભીનાં   ભીનાં,  રંગ-બેરંગી   શેરીમાં
કાંટા   પથ્થર   ડગલે   પગલે,  ચારે  તરફ   છે  સન્નાટો

કેવું  મિલન છે  આપણું   આજે,   ઉલ્કાપાતની  રાતોમાં
ફફડી-ફફડી   શાંત   અધરને,  ચારે  તરફ   છે  સન્નાટો

શ્રાવણ     ભાદર   અશ્રુધારો,   મારો    રસ્તો   રોકે   છે
દિલમાં   ઉકળતો   ચૈતર  છે ને, ચારે તરફ છે  સન્નાટો

પ્રેમ  નગરની  જ્યોત જલાવી એના હરદમ ગાઉં ગીત
ત્યારે   વિલય  એ   થાવાનો,  જે  ચારે  તરફ  છે સન્નાટો

ઘોંઘાટ   ભર્યા  જીવંત જગત,  છોડીને  હું  ચાલ્યો પણ
એવા   રસ્તા રસ્તા   છે  કે,   ચારે  તરફ   છે   સન્નાટો

શોર ભરેલી ભીડની વચ્ચે એકલો એકલો છું હું ‘રસિક’
જાણે    એવું   લાગે   છે   કે,  ચારે   તરફ    છે   સન્નાટો

No Comments »

તમે  ન  આવ્યા, અમે  ત્યાં  સુધી  નથી  બેઠા
તમારી    વાટમાં    છેવટ   લગી  નથી   બેઠા

વિરાટ  પંથમા   થાકી   વિરામ   કરવા   પણ
પરાઈ    ભીંતના    છાંયે    કદી   નથી   બેઠા

ઉઠાવ્યા  જેણે   કદી   અમને   એકવાર   પછી
સભામાં   એ  પછી   એની   ફરી  નથી   બેઠા

અમારે   જાગવું’તું   જેટલું,  એ  જાગ્યા  પણ,
તમારી    વાટમાં    મોડે    સુધી   નથી   બેઠા

તમારા   ઘાવ   હૃદયપર  યુગોથી અંકિત   છે
અમારી ચીસના પડઘા    હજી    નથી  બેઠા

અમારી    સાથ   જમાનોય    ચાલતો   રહયો
અમે  ન  બેઠા, બધા  ત્યાં  સુધી  નથી   બેઠા

અમે  જો  બેઠા  હતા,  ચાલવા   યુગો  લાગ્યા
પછી   જો   ચાલ્યા, યુગો   સુધી  નથી   બેઠા

‘રસિક’  તો  પ્રેમના  પુષ્પો  લઈને  ચાલ્યા છે
કદીય    વાટમાં   પથ્થર   બની   નથી    બેઠા

1 Comment »

જિંદગી મારી એવી નિર્મળ દે
તારા માટે હમેંશા વિહવળ   દે

જેમાં કેવળ લખું હું તારા ગુણ
કોઈ એવો મને તું કાગળ દે

ધોમ ધખતા બપોરે ચાલ્યો છું
સાંજ  મારી  હવે  તું શીતળ દે

એક તારા હું દ્વારે ઊભો છું
બંધ એની  હવે ન સાંકળ દે

કાલ વીતી ગઈ, દે એવી આજ
આવતી કાલ એની આગળ દે

જિંદગીનાં વિરાટ રસ્તામાં
કયાંય થાકું નહિ તું એ બળ દે

જિંદગી આપ તો એવી આપ
રાત દિ’ મારી દે તો ઝળહળ દે

કોઈના દુઃખથી જે દુઃખી થાયે
દિલ ‘રસિક’નું તું એવું કોમળ દે

No Comments »