“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

તમે  ન  આવ્યા, અમે  ત્યાં  સુધી  નથી  બેઠા
તમારી    વાટમાં    છેવટ   લગી  નથી   બેઠા

વિરાટ  પંથમા   થાકી   વિરામ   કરવા   પણ
પરાઈ    ભીંતના    છાંયે    કદી   નથી   બેઠા

ઉઠાવ્યા  જેણે   કદી   અમને   એકવાર   પછી
સભામાં   એ  પછી   એની   ફરી  નથી   બેઠા

અમારે   જાગવું’તું   જેટલું,  એ  જાગ્યા  પણ,
તમારી    વાટમાં    મોડે    સુધી   નથી   બેઠા

તમારા   ઘાવ   હૃદયપર  યુગોથી અંકિત   છે
અમારી ચીસના પડઘા    હજી    નથી  બેઠા

અમારી    સાથ   જમાનોય    ચાલતો   રહયો
અમે  ન  બેઠા, બધા  ત્યાં  સુધી  નથી   બેઠા

અમે  જો  બેઠા  હતા,  ચાલવા   યુગો  લાગ્યા
પછી   જો   ચાલ્યા, યુગો   સુધી  નથી   બેઠા

‘રસિક’  તો  પ્રેમના  પુષ્પો  લઈને  ચાલ્યા છે
કદીય    વાટમાં   પથ્થર   બની   નથી    બેઠા

1 Comment »