“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

તમે યાદ આવશો

મન કાંઈ ઝંખશે ને તમે યાદ આવશો
વ્યાકુળ હૃદય થશે ને તમે યાદ આવશો

કોઈ નવોઢા નારના ઝાંઝર સજેલા પગ
ઝંકાર આપશે ને તમે યાદ આવશો

મંઝિલ નજીક આવતાં થાકી જશું અમે
બેચાર ડગ હશે ને તમે યાદ આવશો

કાળી અમાસ રાતે કોઈ સોણલા મહીં
દ્યરપત અપાવશે ને તમે યાદ આવશો

પથરાળા પંથે મોજથી ચાલ્યા ઉભય હતાં
મન એ વિચારશે ને તમે યાદ આવશો

મોસમ બદલતા રૂપમાં જ્યારે ઉમંગથી
રંગો સજાવશે ને તમે યાદ આવશો

કોઈની વાટ જોતા કદી એકલા ‘રસિક’
બેચેન દિલ થશે ને તમે યાદ આવશો

ના કોઈનો નિવાસ છે, એ ઘર છે આપણું
ના કયાંય પણ ઉજાસ છે, એ ઘર છે આપણું

દીવાલે રંગ ના થયો વર્ષોથી જ્યાં, તે આજ
શેવાળનો લિબાસ છે, એ ઘર છે આપણું

ફળિયામાં કાંટા ગોખરાં વિખરેલ છે બદ્યે
ના પુષ્પની સુવાસ છે, એ ઘર છે આપણું

બારી, વરંડો, બારણા, તૂટેલ ભીંત પણ
ખંડેર આસપાસ છે, એ ઘર છે આપણું

બાઝી ગયેલ જાળાં બદ્યે દ્યૂળદ્યૂળ પણ
મન જોઈ જે ઉદાસ છે, એ ઘર છે આપણું

મોસમ હતી જ્યાં એકલા પૂનમના રાતદી’
ત્યાં આજ બસ અમાસ છે, એ ઘર છે આપણું

દીવાલે કયાં કયાં રિકત છબી ટાંગતા રહ્યા
એનો હવે કયાસ છે, એ ઘર છે આપણું

છેલ્લું મકાન છેલ્લી ગલીમાં છે ને ‘રસિક’
રસ્તો પછી ખલાસ છે, એ ઘર છે આપણું

એ જાને તમન્ના પ્રેમ ભર્યા બે શબ્દ કહી દે થઈ જાઉં
વાદળ બનીને વર્ષું કહીં; કહીં તોફાન સમીપે થઈ જાઉં

છે પ્રેમની ઘાટી એમાં તો, વસવાટ જીવનભર કરવાને
તું મારી હસીને થઈ જાયે, હું તારો હસીને થઈ જાઉં

કાળી માઝમ રાતમાં એમજ હું ખાળું આંધી તોફાનો
તુજ વાટનો દીવો બળતો રહું ને રાખ બળીને થઈ જાઉં

પ્રેમ નગરના ગીતો ગાવા, નીલ ગગનનો પંખી થાઉં
એકલો એકલો થઈ ના શકાયે, તુજ સાથ મળીને થઈ જાઉં

એકવાર સમર્પણ થઈ જાઉં, તુજ જયોતની આગળ પાછળ ને,
હું પ્રેમના પંથે એમ નિછાવર સો વાર પછીયે થઈ જાઉં

તું પારસ છે હું પથ્થર છું, તું ઈચ્છે બધુંયે થઈ જાયે
સંસર્ગમાં તારા એથી ‘રસિક’ હું કાંઈ નથીને થઈ જાઉં