“રસિક” મેઘાણીની ગઝલો

જ્યારથી નિરાંતને હું સાચવું છું, ત્યારથી,
શબ્દ સ્વરના પોતને, હું સાચવું છું ત્યારથી !

જોઈ છે ખુલ્લાં હૃદયના માણસોની અવદશા,
દોસ્ત ! મોઘમ વાતને હું સાચવું છું ત્યારથી.

સાંભળ્યું છે, રણ થવાનો આખરે દરિયો કદી –
લાગણીના સ્ત્રોતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

આંખની ભીનાશમાં છે પૂરની પણ શક્યતા –
મૌન ઝંઝાવાતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

સૂર્ય જેવાં સૂર્યને પણ ડૂબતો જોયા પછી,
કોડિયાંની રાતને, હું સાચવું છું ત્યારથી.

-છાયા ત્રિવેદી(રાજકોટ)
(રીડ ગુજરાતીના સૉજન્યથી)

1 Comment »