જીવ થાકી ગયો-‘રસિક’ મેઘાણી
Apr 2nd 2008rasikmeghaniભીની ભીની આંખો
વાત વાતે તને યાદ કરતા રહી, જીવ થાકી ગયો
તું ન આવ્યો ફરી, ઝંખનાયે કરી, જીવ થાકી ગયો
લોક જોતા રહ્યા, દૂર ખસતા રહ્યા, આગ બળતી રહી
દિલ વલોવી અમે રસ્તા વચ્ચે રડી, જીવ થાકી ગયો
કયાંક કાંટા હતાં, કયાંક ખાડાં હતાં,પગમાં છાલાં હતાં
એવા રસ્તે રઝળતા રઝળતા રહી, જીવ થાકી ગયો
કોઈ જોયું નહિ, કોઈ રોયું નહિ, કોઈ આવ્યો નહિ
તોય વાતો હૃદયની બતાવ્યા કરી, જીવ થાકી ગયો
કોઈ રસ્તો મળ્યો, ના દિશાયે મળી, જિંદગીભર ફરી
ચાલી ચાલી અને એકલા રાતદિ’, જીવ થાકી ગયો
જિંદગીના જખમ જોકે થોડાં હતાં, કિન્તુ ઊંડા હતાં
એના એકેક પર વાર ગણતા, રહી જીવ થાકી ગયો
એક ચહેરો હતો, ફૂલ જેવો હતો, પ્રેમ કરતો હતો
એને સપનાંમાં કેવળ સજાવ્યા કરી, જીવ થાકી ગયો
કોઈ વેળા સમયનો જે રાજા હતો, સાત રાણી હતી
એના શોષણને સંખ્યામાં ગણતા રહી, જીવ થાકી ગયો
એક ખળખળ સરિતા નીકળતી હતી, રોજ વહેતી હતી
જોતાં જાતી ‘રસિક’ એને સાગર ભણી, જીવ થાકી ગયો
“શબ્દ સ્રષ્ટિ” ના સૉજન્યથી
No Comments »